hłowač ~a m (ale wołać) bot. Skabiose
hłowak ~a m (ale wołak) Kopfkissen
hłowat|y 1. großköpfig; 2. Kopf-; ~e dwórnišćo Kopfbahnhof
woła|ć ~m, ~š ip (ale hłowač) 1. rufen, schreien; 2. anrufen, telefonieren
wołahodn|ić ~ju, ~iš, pret ~ich, ~i p mildern, besänftigen
wołak ~a m (ale hłowak) 1. ( wuwołak) Ausrufezeichen; 2. ( wokatiw) rěč. Anredefall, Ruffall
wołakow|y ( wokatiwny / wokatiwowy) Anredefall-, Ruffall-
wołańc|a ~y f Gerufe, Geschrei
wołar ~ja m Rufer, Schreier